Onze helden in de NN Marathon Rotterdam ‘22
Supertrots zijn wij op de drie helden die de naam van Blozo hoog hebben gehouden in de 41ste editie van de legendarische NN Marathon Rotterdam. Mentale en fysieke fitheid past helemaal bij een gezond bedrijf, maar wat Thomas, Rutger en Fahrettin hebben neergezet brengt dit op een heel nieuw niveau. “Ik ging helemaal stuk, maar als je dan samen toch die beoogde tijd haalt, maakt dat in één keer alles goed”, aldus Thomas.
Tweede plaats TBI Duo Marathon
Traditiegetrouw trok het wereldwijd bekende evenement tienduizenden deelnemers van over de hele wereld naar Rotterdam. Dit jaar stonden Thomas van Schaik en Rutger Meijburg daartussen op hun startpositie in de TBI Business Duo Marathon. Voor beiden was het een eerste keer, maar met een fabelachtige tijd van 02:59:20 eindigden zij onder de gevleugelde naam ‘Blozo Boys’ op de tweede plaats. In de aanloop naar de wedstrijd sloot Fahrettin Sahinci zich bij hen aan om samen de mini-marathon van 4,2 kilometer te lopen op de zaterdag voorafgaand aan de TBI Business Run. Ook een hele prestatie aangezien Fahrettin daarvoor niet of nauwelijks aan sport deed.
Ruim 42 kilometer binnen 3 uur
Vooraf hadden de Blozo Boys een doel gesteld om een tijd neer te zetten van onder de 3 uur. Zoals de uitslag laat zien werd het superspannend aangezien zij op 40 seconden voor hun streeftijd geklokt zijn. Thomas vertelt: “Het was helemaal top om hieraan meegedaan te hebben, maar het ging zeker niet vanzelf. Je moet trainen en voor goede voeding zorgen. We hebben ieder een halve marathon gelopen, waarbij Rutger op de Coolsingel startte. Een fantastische sfeer met honderdduizenden toeschouwers en tienduizenden deelnemers. Het startschot klonk en wég was Rutger. Hij liep zijn deel in 1 uur en 28 minuten, waardoor ik dus onder de 1,5 uur moest blijven.”
Man met de Hamer
“We hadden al eerder een wedstrijd gelopen rond het Gardameer, maar in Rotterdam ging het bij mij moeizamer toen ik het stokje overnam vanaf mijn startpositie. De eerste vijf a zes kilometer ging het wel redelijk. Je komt dan de Erasmusbrug af, met veel mensen en muziek. Dat is echt top en geeft energie. Dat gaat dan goed tot aan het Kralingse bos, waar het stil wordt. Vanaf toen ben ik helemaal stuk gegaan. De man met de hamer kwam keihard binnen. En net toen ik dacht ‘..dit trek ik niet meer’, kwamen de Pacers mij inhalen. Dat zijn mensen met een vlag die het gemiddelde tempo aangeven. Toen heb ik mezelf bij elkaar geraapt om hen bij te blijven…”
Magisch moment
“De laatste drie kilometer was gewoon op wilskracht doorgaan, je lichaam wil dan alleen nog maar stoppen. Voor mijn gevoel ben ik over de finish gestrompeld, maar ik had het wel gehaald! En dan ook nog maar net binnen de tijd die wij halen wilden. Dat was echt een magisch moment. Helemaal gaaf als je dan ook nog tweede geworden bent. Zo eindigden wij alle drie met een mooie medaille, en een onvergetelijke ervaring”, aldus Thomas van Schaik.